Gökhan Türkmen - Çatı Katı

Arkadaşlar geçen gün bir arkadaşımın tavsiyesi ile dinlediğim bir şarkıdır kendisi. İlk başta önyargılı davrandım tabii ki sevmem falan diye, ama gerçekten çok hoşuma gitti. Genelde bu tarz pop şarkılar bana göre değil :) Fakat bunu çok beğendim ve sizlerle paylaşmak istedim, dinlerseniz beğeneceğinizi umuyorum :)

Hayat yüzüne bakıp der ki : " Kaybettin sevdiklerini! "

      İstemiyorum.. kurduğum hayalleri, hiç bir gerçeği istemiyorum; daha doğrusu kabullenmek istemiyorum. Hayat yüzüne bakıp der ki : "Kaybettin sevdiklerini !". Fakat her defasında karşı çıktım, çıkmaya çalıştım, çalışacağım da.. Özgürlüğümü pırangalayan şu üzüntüler, şu keder her geçen gün beni boğuyor. - Gözlerimde boğularak uyandım bugün.. 

      Hangi birimizi boğmuyor ki; şu geçen günler,saatler,dakikalar,saniyeler.. Önemli olan dayanmak değil mi ? Sesini çıkarmadan usulca katlanmak, herşeyi omuzlayıp bütün dünyaya görkemle kendi gücünü göstermek.. Kimine göre çok zor, kimine göre çok kolay.. Daha ben çok kolay olana denk gelmedim, benim hep çok zordu. Ne hikmetse öyle hala. Dünyanın acısını,sıkıntısını, kederini bir kenara atın; yaşadığınız psikolojik bunalıma ne demeli ? Acı çektiğimizde psikolojimize olan olur, sıkıntı ve kederde yine aynı. Yahu ne var bu psikolojide böyle alıp veremediği var bu hayatın psikoloji ile ?

      Fotoğraftaki gibi bir martı olmak istedim şimdi, özgürce İstanbul üzerinde uçmak, dilediğim yere gidebilmek.. En çokta takacak bir şeyinin olması.. Heralde bizi en çok üzecek veya takacak olacağımız şey açlıktır, oda kolay Rabbimiz her canlının yaşam sağlaması için besin zincirini yaratmış.. Peki ya biz insanlar ? Biz niye özgür değiliz, her anımızda keder, üzüntü, sıkıntı var ? Dünyanın kuralı böyle arkadaş kimse karşı çıkamaz. Başımızı eğip, kaderimize boyun eğeriz. Ben şikayetçi değilim, olacağı varmış olmuş demek ki.

       6 Yıl öncesine kadar bu kadar üzgün, acılı biri olacağımı asla tahmin etmezdim. Hayat bize güzeldi tabii :) Fakat sonrasında yaşanılan aile felaketi,babamın gidişi,ailemizin dağılışı, geceleri yorgan altında ağladığımız geceler olur ya hani çocukken; işte benim en çok yaptığım şey oydu bir zamanlar.. İsyan mı ediyorum ? Hayır, etmiyorum. Hiç bir zaman etmedim asla da etmem, isyan zayıf insana yakışır bizlere değil. Bazen özlüyorum biliyor musunuz ? Annemin ve babamın dizinde yatarak uyuduğum o saf, temiz kalpli kişilikli çocukluğumu çok özlüyorum..

        Her gece düzenli olarak balkona çıkarım, en az yarım saat balkonda kış,yaz demeden gökyüzüne dalar giderim.. Düşünürüm, düşünürüm ve bir daha düşünürüm.. Bana bir yandan iyi gelirken bir yandan da kötü gelir. İnziva diyebiliriz biz buna, yalnız ve tek başına kendi köşene çekilmek.. Hangi birimiz inzivaya çekilmedik ki ? Ben, sen , o veya bir başkası fark eder mi ? İnsanın kalbi herkeste aynıdır. Herkeste acı vardır, üzüntü vardır. Para bile mutlu etmez insanı bir raddeden sonra.. 

        Mutluluk maddi değil, manevidir. Yanında sevdiğin varsa, güvenebileceğin, derdini paylaşabileceğin, yeri gelince beraber masaya oturabileceğin biri varsa hayat güzeldir sana dostum ne zorluk olursa olsun bütün her şeye rağmen güzeldir.. Bundan daha önemli bir sorun var nedir o biliyor musunuz ? Bu zamanda bahsettiğim gibi birini bulabilmek..

        Bu dünyada kolay pisliğe bulanmak, her bozduğum kuralda pişmanlık duyanda benim.. Yolunu bulanda benim, sesini duyanda..

Merhaba Arkadaşlar !

Klasik olarak olmazsa olmaz bir merhaba yazısına daha hoşgeldiniz :) Fazla uzatmak istemiyorum sözü çünkü bu post hakkında yazacak bir şey yok. Aklımda yazacak bir ton şey varken daha yararlı paylaşımlara kullanıcam aklımı, takipte kalın lütfen ! :)

"Hakkımda" bilgiler öğrenmek için tıkla !

Bana ulaşmak, "İletişim" için tıkla !